Tsjonge, als één jas wel wat voeten in de aarde heeft is het deze wel... Vorig jaar april was ik lekker op tijd gestart met deze jas. Riant voordat het ook maar een spatje warmer werd. Ik was dus lekker op tijd. Maar dit stofje werkte voor geen meter mee, werkte letterlijk als bagger bij de paspelzakken, maar goed, dat ding moet toch af hè. Gelukkig was de jas ruim van maat, dus ik dacht "Ik zorg er voor dat het gevaarte na de zomervakantie af is, dat is toch ook prima". Prima gedacht, maar uitvoering nul komma nul...
Afgelopen januari dat ding bij Bridget om gedrapeerd, armen erdoor gestoken... Freule was gegroeid... Maar oké, mouwen kun je verlengen hè. Dat gaat best. Op de kiek zijn de rechter draadjes van het doorslaan waar de voering aan moet en de linker draadjes van het doorslaan waar de mouwzoom eigenlijk hoort te zijn... Ze heeft dus de zoom van de jas volledig nodig, maar dan is het preciespas. Dat gaat hem over een paar maandjes weer niks worden, dus ik een restantje opgesnuffeld om de boel te verlengen...
Als het aan de buitenkant te kort is, dan is het aan de binnenkant, dus voering, ook te kort... Gelukkig bewaar ik alles totdat een project af is en dan kieper ik onmogelijke stukken stof weg en de rest gaat in dé bak.
De mouwomvang werd opgemeten en twee repen stof van 6 x 29cm breed geknipt. Aangezien ik vorig jaar bij het maken van een rokje voor mezelf het een gevecht was om dit bloemetjes te laten doorlopen, heb ik het deze keer maar gelaten voor wat het was, want het zit toch aan de binnenkant!
Voordat ik de voering aan de mouwzoom ging vastspelden even de omslag van wat ik verlengd had even met grote steken vastgezet, zodat ik zonder trubbles de boel kon spelden en stikken en de zoom bleef wat 'ie was.
Niet lang later... ja... het wordt een verhaal in etappes, ging ik bij een vriendin verder met project jas! Ik ging de randen doorstikken, lusjes van de riem aanzetten, dat soort dingen. Bridget moest wel even thuis doorpassen, want ik had haar bij mijn vriendin natuurlijk niet bij de hand. Dus Bridget past het gevaarte, zodat ik de hoogte van de lusjes kon vaststellen. Dus hup passen, ceintuur om haar taille, boel gecheckt of het ècht goed zat en het zat goed.
Ook even middenvoor op elkaar gedaan om te kijken of het qua breedte nog steeds een zinnige bezigheid was en ja... nog steeds een zinnig idee om de jas af te maken... sjucht wat was ik toch naïef...
Hup naaimachine en naaicase meegezeuld naar vriendin en daar neergeploft. Eerst een tas thee naar binnen... daarna nog een tas thee, want ja moest moed verzamelen. Tijdens mijn derde tas thee begonnen met spelden... spelden en spelden van de rand van de jas, zodat daar een mooi strak 3-steek sierstiksel neergepoot kon worden... Daarna drie tassen thee wegbrengen en toen ik terug kwam... ploep... visite op mijn jas. Dat zijn vriendin en ik wel gewend hoor, want de snoepers houden er van om ergens óp te zitten, óf in. Maakt niet uit. Dus... na de vierde tas thee, toch maar de dame verzocht ergens anders op te zitten, hahaha.
En ja, dan toch maar het sierstiksel erop gepoot. Bij het paspel maakte ik even een stop... om een kleine centimeter later door te gaan, want ik vind het een beetje zonde zo'n 3-steek stiksel te verknallen door een dik paspel, want deze is dik hoor... Best dik koord heb ik gebruikt, vond ik leuker dan een smalletje bij zo'n jas.
En toen kwam de KCW (Kids Clothes Week) in februari... hmja... "Bridget wil je even passen? Kan ik even zien hoe de mouwen nu vallen... " Oh, had ik het maar niet gedaan... Bridget trekt de jas aan, bekijkt de mouwen en die zijn prima picobello. Ik sjor ondertussen aan het ceintuur en knoop dat dicht... en ik weet niet wat ik zie...
Dat kind (sorry Bridget) is effe de lucht ingeschoten niet normaal meer... Nu wist ik wel dat ze flink gegroeid was, dat bleek ook uit haar kledingkast de afgelopen twee weken. Alles is te kort, duidelijk véél te kort. Maar dit??? Is pasgeleden nog doorgepast... ploink, ploink, ploink... ogen als schoteltjes...
En ik mopperdemopper, grumbledegrumble... kanikdieputtepetutlusjeslosprutsen... Ik bedoel "Kan ik die lusjes losprutsen!". Sjucht... me neme een tas thee... deze keer geen vier en ga aan het losprutsen van die lusjes. Na een uurtje voorzichtig draadje voor draadje los weken, want deze stof is werkelijk allergisch voor tornmesjes... heb ik de hele handel los en de boel op de nieuwe plek gespeld... en dan ga ik stukken... sjucht... héle diepe sjucht...
Stik ik de zak vast!!!!!!!!!!
Alle gekheid op een stokje... Hoe krijg ik dát nu weer voor elkaar... Grumble... zie je wel... nooit balend achter de naaimachine gaan zitten hè... dan krijg je dit! Ik heb nog wel die lusjes er opgestikt zonder zakken vast te werken, maar dat was het dan ook wel voor die dag... Ik zag het niet zitten om met dit rotstofje knoopsgaten er aan te zetten, want geheid zet ik die aan de verkeerde kant van de jas vast, dan krijg je geen DROL (Dames Rechts Over Links), maar DLOR Dames Links Over Rechts)... en dat klinkt niet hè. En als het dát niet is, dan gaan ze scheef en molesteer ik de stof bij het uithalen van zo'n knoopsgat.
Dus voor de veiligheid van de jas en voor mijn humeur, heb ik hem effe voor de veiligheid laten liggen... en vandaag weer van de paspop getrokken. De oksels van voering en jas op elkaar gezet met een steeltje (was ik vorige keer vergeten en ik had de mouwen tussendoor gespeld. Ja... ik had weer een poginkje tot actie ondernomen, en de mouwen naar binnen getrokken, zodat ik niet zou vergeten dat steeltje te doen èn ik Bridget niet een jas met spelden in de oksels zou laten passen (Ieks!).
Vandaag... pfff... ja vandaag is het gevaarte wéér van de paspop getrokken en hebben Bridget en ik bepaald of er oranje knopen op komen of nachtblauwe... De nachtblauwe hebben met meerderheid van stemmen gewonnen. De oranje gaan gezellig in de knopendoos, ik heb vast nog wel ergens een vakje leeg.
Morgen komen de foto's van Bridget mèt jas... enneh... ondanks dat de mouwen riant te kort zijn en de ceintuurlussen verlaagd moesten worden... past de jas nog steeds... Vorig jaar de jas in maat 140 geknipt... en ze draagt nu 152... Tis toch een wonder hè...