Eindelijk, eindelijk, eindelijk... vorig jaar 15 april 2013 heb ik de knaloranje voering gekocht en vanaf toen ging ik aan de slag... ijverig..., maar ik kwam al snel tot de conclusie dat het stofje van de buitenkant van de jas een ramp was.
Het patroon had ik wat veranderd qua verhouding. Dus bovenstuk was wat korter en de rok van de jas wat langer (een stuk ter compensatie van het ingekorte bovenstuk, maar ook nog een stukje extra), dit omdat ik die verhouding mooier vind. De totaallengte van de jas was uiteindelijk een flink stuk langer dan het origineel, en dat is maar goed ook gezien Bridget's groeispurt. Maar ik was dat wel vergeten mee te nemen in het beleg... dus daar heb ik later nog een stukje aan moeten zetten...
O ja... ik ben even vanaf beneden naar boven gescrold, want ik herinner me nóg een wijziging die ik heb aangebracht aan het patroon. De rokdelen van de jas heb ik ook wijder gemaakt, omdat me dat met deze stugge stof mooier leek. Het originele patroon heeft namelijk weinig wijdte en dat is met dikke stof waarin rimpeltjes moeten komen een beetje lastig, want elke rimpel gebruikt meer stof dan van een dun stofje. Dus wil je regelmatig rimpeltjes maken, dan heb je wat meer lengte aan rokbaan nodig.
De jas had dus vanaf het knippen al bokkensprongen, maar belandde niet in zo'n je-weet-wel-tasje...
Waarom niet?
Nou eigenlijk simpel... Hij werd prachtig... en stond bij mijn naaitafeltje te pronken op de paspop... Dat had een voordeel dat ik hem niet vergat en als nadeel dat ik ging balen dat de jas maar niet opschoot en door de stof gewoon een vervelend project was... maar hij werd wel mooi... (dacht ik steeds stiekem).
En dan die groeispurt van Bridget. Ja, was natuurlijk te verwachten dat ze tussen vorig jaar en nu zou groeien... maar tussen januari en februari dit jaar????? 4cm moesten de ceintuurlusjes lager komen. Bizar toch!! Maar aan de andere kant, maar goed dat ik het tijdens het naaien ontdekte en niet als ik dacht dat het gevaarte af was... tsjonge... wat had ik dan gebaald zeg...
Die knaloranje paspel heb ik zelf gemaakt. Ik heb het koord eerst in de wasmachine gedaan (in een lingeriezakje), op advies van Ester, van het blog Van Jansen, in verband met krimp. Eigenlijk logisch, maar daar had ik toen niet aan gedacht. Ik heb niet zo veel ervaring met paspelband en bij deze jas is dat perfect, want dat heb je ook niet nodig. Het bandje tjoekt gewoon bijna rechtdoor, hahaha.
Er zit van origine geen paspel in de jas verwerkt, maar het effect... dat is super! En ik denk dat ik paspelband maar meer ga gebruiken ook in jurkjes en rokjes. Is veel te leuk om te doen... Je gaat er namelijk van smilen als je het tussenuit hebt gestikt en je naar je werk kijkt... Geweldig!
Deze foto is helaas een beetje wazig, maar hier kan je zien dat mouw verlengd is met de zoomonderslag van de mouw en daaraan nog een rand van bijna 2 cm (of zoiets, weet het even niet). Bridget heeft namelijk haar jas op een hangertje aan haar kastdeur gehangen, want ze vind hem zo mooi en op een overvolle kapstok met winterjassen zie je hem natuurlijk niet goed, hahaha.
Voor de rest is de gehele buitenkant nachtblauw... nergens een snippie kleur te bekennen. Héél klassiek eigenlijk. De knopen zijn ook nachtblauw. We hadden tegelijk met de oranje voering ook de knopen gekocht. Oranje en nachtblauwe exemplaren. Ik vond beide knopen heel mooi, maar het effect van die knopen kon ik niet zo goed inschatten. De nachtblauwe exemplaren zouden altijd goed zijn, maar dat oranje kon ook héél leuk zijn samen met het oranje paspelband óf het was te veel. Bridget en ik waren het er over eens, het was te veel. Nu is het paspelband de eye-catcher en de rest van de jas heel klassiek en gewoon mooi.
Na de zwiersessie van afgelopen vrijdag met carnaval gaat Bridget gelijk weer zwieren...
Je moet de jas zien bewegen, mama!
Ze vliegt alleen wel bijna uit de bocht, hahaha. Ze vroeg of ze er nog opstond na die snoekduik... Ik zeg "Een stukje, whahahaha"... dat gelach zei ik ook.
Daarna wordt er wat rustiger gedraaid...
Zo, weer terug naar beneden gescrold, ik moest even boven een aanvulling geven op mijn gerotzooi met het patroon, hahaha.
O, ja... hier zei Bridget ineens, dat draaien met een dichte jas misschien ook wel leuk was. Van mij mag je je gang gaan, zei ik. Ik laat haar altijd maar wat doen, dan krijg je van alles op de kiek en vaak nog leuk ook!
Hier zie je de knaloranje voering tussen de wapperende voorpanden uitpiepen. Ècht perfect met het paspelband. Het was even een gesjouw door de winkel, maar een oranje stofje om paspelband te maken werd gevonden.
Zoals je ziet zijn de mouwen nu op de groei... Qua breedte natuurlijk niet zo veel, maar ik heb niet het idee dat ze met haar maat 152 uit de maat 140 ploft. Dus ze is een slanke den genoeg voor deze maat.
Hahaha, ik heb eergisteren ook nog met haar de zwieptest gedaan. Of ze met de jas aan en dicht gespeld wel haar armen omhoog kon doen (een gezakte paardestaart opnieuw in een elastiekje hijsen) c.q. een bal kon rapen (op het schoolplein)... en ze had geen problemen bij de bovenarmen c.q. het bovenlijfje. Dus ze kan er niet á la de Hulk uitscheuren.
Voor de fotoshoot heb ik Bridget wel even iets anders op haar rokje aangegeven, want ze had namelijk een zwart shirt aan en dat schiet niet zo op als je de voorkant van een nachtblauwe jas wilt showen. Dus ik heb een snoekduik in haar kledingkast genomen, kon ik toch geen wit shirt vinden... Wat blijkt... Bridget heeft alle shirts die klein waren uit haar kast gekieperd... Het is dus een wit zomerhemdje geworden... moest toch wat hè.
Bridget heeft trouwens deze keer de foto's meegeholpen met schiften. Welke mooi waren, welke onduidelijk, welke ze stóm vond. Dat deden we gelijk erna... en zo kwam ik uiteindelijk met 51 foto's achter de laptop om te van dichtbij vergroot te bekijken en dan vallen er weer een aantal af...
Ondanks haar groeispurt is de jas mooi van lengte en mooi in balans. Want daar hou ik van, het moet in balans zijn. Ik denk dat de ceintuur op die plek eigenlijk het mooiste staat, want hij zat 4cm hoger, maar ik vind hem nu op deze plek perfect zitten.
Kijk... de binnenkant van de jas. Ik vind het een prachtig stofje. Van het restantje heb ik vorig jaar in de zomer nog een leuk klokrokje voor mezelf gemaakt. Blijft super in de was. Is tig keer gedragen, gewassen en gestreken en geen spat verkleurd. Ik had het pasgeleden aan, met een dun donkerbruin truitje is het prima dragen in de winter, en het bij het stofje van de voering gehouden.
Ik heb al gezien dat dit patroon maar tot maat 146 loopt... en ik wil hem eigenlijk nog wel een keertje maken, maar dan van een lekker te verhapstukken stofje. Dit patroon is eenvoudig te vergroten, dus... als het even kan... komt er nog een Passenger jas... misschien wel een herfstversie...
Hij is ook niet moeilijk om te maken. Alleen moet je even weten hoe je paspelzakken moet maken, maar als je het eenmaal een keer gedaan hebt is dat ook niet moeilijk meer.
Het lusje is trouwens gemaakt van een stukje oranje paspelband met aan de naadtoeslag-kant een stukje nachtblauw biaisband gestikt. Zo heeft ze een supersterk jaslusje, dat je op een kilometer afstand nog kan vinden.
Bridget vindt het hartje aan de binnenkant van de jas helemaal snoezig en wil graag een keer een hartje geborduurd op een kussentje. Misschien als ze lief kijkt naar mijn vriendin... wil ze vast nog wel een lief hartje voor haar maken, misschien wel met haar naam in het hartje...
Wat een ander gezicht hè, vergeleken met afgelopen vrijdag met al die make-up op haar gezicht tijdens carnaval... Ze is zo nog heerlijk naturel... en gewoon haar leeftijd...
Zo... en de jas is af... pfff... wat is mijn paspop nu kaal zeg... géén gezicht...